Cząsteczki nanomają mały rozmiar cząstek, wysoką energię powierzchniową i tendencję do spontanicznego aglomerowania. Istnienie aglomeracji będzie miało duży wpływ na zalety nanoproszków. Dlatego też bardzo ważne jest, jak poprawić dyspersję i stabilność nanoproszków w środowisku ciekłym. Tematy badawcze.
Dyspersja cząstek to rozwijający się w ostatnich latach temat. Tak zwana dyspersja cząstek odnosi się do procesu oddzielania i rozpraszania cząstek proszku w środowisku ciekłym i równomiernego rozprowadzania ich w całej fazie ciekłej, co obejmuje głównie trzy etapy zwilżania, deaglomeracji i stabilizacji rozproszonych cząstek. Zwilżanie odnosi się do procesu powolnego dodawania proszku do wiru utworzonego w układzie mieszającym, tak aby powietrze lub inne zanieczyszczenia zaadsorbowane na powierzchni proszku zostały zastąpione cieczą. Deaglomeracja odnosi się do rozpraszania agregatów o większych rozmiarach cząstek na mniejsze cząstki za pomocą metod mechanicznych lub superrosnących. Stabilizacja odnosi się do zapewnienia, że ​​cząstki proszku utrzymują długoterminową równomierną dyspersję w cieczy. Zgodnie z różnymi metodami dyspersji można ją podzielić na dyspersję fizyczną i dyspersję chemiczną. Dyspersja ultradźwiękowa jest jedną z metod dyspersji fizycznej.
Dyspersja ultradźwiękowametoda: Ultradźwięki mają cechy krótkiej długości fali, w przybliżeniu prostą propagację i łatwą koncentrację energii. Ultradźwięki mogą zwiększyć szybkość reakcji chemicznej, skrócić czas reakcji i zwiększyć selektywność reakcji; mogą również stymulować reakcje chemiczne, które nie mogą wystąpić bez obecności fal ultradźwiękowych. Dyspersja ultradźwiękowa polega na bezpośrednim umieszczeniu zawiesiny cząstek, która ma zostać przetworzona, w polu supergeneracji i potraktowaniu jej falami ultradźwiękowymi o odpowiedniej częstotliwości i mocy. Jest to metoda dyspersji o wysokiej intensywności. Uważa się, że mechanizm dyspersji ultradźwiękowej jest ogólnie związany z kawitacją. Propagacja fal ultradźwiękowych przyjmuje medium jako nośnik, a podczas propagacji fal ultradźwiękowych w medium występuje naprzemienny okres ciśnienia dodatniego i ujemnego. Medium jest ściskane i ciągnięte pod naprzemiennymi ciśnieniami dodatnimi i ujemnymi. Gdy fale ultradźwiękowe o wystarczająco dużej amplitudzie zostaną przyłożone do medium ciekłego, aby utrzymać stałą krytyczną odległość cząsteczkową, medium ciekłe pęknie i utworzy mikropęcherzyki, które dalej rozrastają się w pęcherzyki kawitacyjne. Z jednej strony te pęcherzyki mogą się ponownie rozpuścić w ciekłym medium lub mogą unosić się i znikać; mogą również zapadać się z fazy rezonansowej pola ultradźwiękowego. Praktyka wykazała, że ​​istnieje odpowiednia częstotliwość supergeneracji do dyspersji zawiesiny, a jej wartość zależy od wielkości cząstek zawieszonych cząstek. Z tego powodu, na szczęście, po okresie superbirth, należy zatrzymać się na jakiś czas i kontynuować superbirth, aby uniknąć przegrzania. Chłodzenie powietrzem lub wodą podczas superbirth jest również dobrą metodą.