Ultradźwięki to rodzaj elastycznej fali mechanicznej w ośrodku materialnym. Jest to forma falowa. Dlatego można go wykorzystać do wykrywania informacji fizjologicznych i patologicznych organizmu człowieka, czyli ultradźwięków diagnostycznych. Jednocześnie jest to także forma energii. Kiedy pewna dawka ultradźwięków rozprzestrzenia się w organizmach, poprzez ich wzajemne oddziaływanie, może powodować zmiany w funkcjonowaniu i strukturze organizmów, czyli biologiczny efekt ultradźwiękowy.

Wpływ ultradźwięków na komórki obejmuje głównie efekt termiczny, efekt kawitacji i efekt mechaniczny. Efekt termiczny polega na tym, że gdy ultradźwięki rozchodzą się w ośrodku, tarcie utrudnia wibracje molekularne powodowane przez ultradźwięki i przekształca część energii w lokalne wysokie ciepło (42-43 ℃). Ponieważ krytyczna śmiertelna temperatura normalnej tkanki wynosi 45,7 ℃, a wrażliwość spuchniętej tkanki Liu jest wyższa niż normalnej tkanki, w tej temperaturze zaburzony jest metabolizm spuchniętych komórek Liu i wpływa to na syntezę DNA, RNA i białka , Zabijając w ten sposób komórki nowotworowe bez wpływu na normalne tkanki.

Efekt kawitacji polega na tym, że pod wpływem promieniowania ultradźwiękowego w organizmach tworzą się wakuole. Wraz z wibracją wakuoli i ich gwałtowną eksplozją powstają mechaniczne ciśnienie ścinające i turbulencje, które powodują krwawienie z obrzęku Liu, rozpad tkanki i martwicę.

Ponadto, gdy pęcherzyk kawitacyjny pęka, wytwarza natychmiastową wysoką temperaturę (około 5000 ℃) i wysokie ciśnienie (do 500 ℃) × 104 Pa), które można wytworzyć w wyniku termicznej dysocjacji pary wodnej, rodnika OH i atomu H, przez OH rodnikowy i Reakcja redoks wywołana przez atom H może prowadzić do degradacji polimeru, inaktywacji enzymów, peroksydacji lipidów i zabijania komórek.