Nanocząstki mają mały rozmiar cząstek, wysoką energię powierzchniową i tendencję do spontanicznej aglomeracji. Istnienie aglomeracji będzie miało duży wpływ na zalety nanoproszków. Dlatego też, jak poprawić dyspersję i stabilność nanoproszków w środowisku ciekłym, jest bardzo ważnym tematem badawczym.

Dyspersja cząstek to nowa dziedzina, która rozwinęła się w ostatnich latach. Tak zwana dyspersja cząstek odnosi się do projektu, w którym cząstki proszku są rozdzielane i rozpraszane w środowisku ciekłym i równomiernie rozprowadzane w całej fazie ciekłej, obejmującej głównie trzy etapy: zwilżanie, dezagregację i stabilizację zdyspergowanych cząstek. Zwilżanie odnosi się do procesu powolnego dodawania proszku do prądu wirowego utworzonego w układzie mieszającym, tak aby powietrze lub inne zanieczyszczenia zaadsorbowane na powierzchni proszku zostały zastąpione cieczą. Dezagregacja odnosi się do rozpraszania agregatów o większych rozmiarach cząstek na mniejsze cząstki za pomocą metod mechanicznych lub supergeneracji. Stabilizacja oznacza zapewnienie, że cząstki proszku mogą być równomiernie rozproszone w cieczy przez długi czas. Zgodnie z różnymi metodami dyspersji można ją podzielić na dyspersję fizyczną i dyspersję chemiczną. Dyspersja ultradźwiękowa jest jedną z metod dyspersji fizycznej.

Dyspersja ultradźwiękowametoda: ultradźwięki mają cechy długości fali, przybliżoną propagację w linii prostej, łatwą koncentrację energii itp. Ultradźwięki mogą poprawić szybkość reakcji chemicznej, skrócić czas reakcji i poprawić selektywność reakcji; mogą również stymulować reakcje chemiczne, które nie mogą wystąpić bez ultradźwięków. Dyspersja ultradźwiękowa polega na bezpośrednim umieszczeniu zawieszonych cząstek, które mają zostać poddane obróbce, w polu super wzrostu i poddaniu ich działaniu fal ultradźwiękowych o odpowiedniej częstotliwości i mocy, co jest wysoce intensywną metodą dyspersji. Obecnie uważa się, że mechanizm dyspersji ultradźwiękowej jest związany z kawitacją. Propagacja fali ultradźwiękowej jest przenoszona przez medium, a w procesie propagacji fali ultradźwiękowej w medium występuje naprzemienny okres ciśnienia dodatniego i ujemnego. Medium jest ściskane i ciągnięte pod naprzemiennymi ciśnieniami dodatnimi i ujemnymi. Gdy fala ultradźwiękowa o wystarczającej amplitudzie działa na krytyczną odległość cząsteczkową ciekłego medium, aby utrzymać stałą wartość, ciekłe medium pęknie i utworzy mikropęcherzyki, które dalej urosną do pęcherzyków kawitacyjnych. Z jednej strony te pęcherzyki mogą być ponownie rozpuszczone w ciekłym medium, a także mogą unosić się i znikać; Mogą również zapadać się z dala od fazy rezonansowej pola ultradźwiękowego. Praktyka udowodniła, że ​​istnieje odpowiednia częstotliwość supergeneracji dla dyspersji zawiesiny, a jej wartość zależy od wielkości cząstek zawieszonych cząstek. Z tego powodu dobrze jest zatrzymać się na pewien okres czasu po supernarodzeniu i kontynuować supernarodzenie, aby uniknąć przegrzania. Dobrą metodą jest również użycie powietrza lub wody do chłodzenia podczas supernarodzenia.