Nanocząstki charakteryzują się niewielkim rozmiarem cząstek, dużą energią powierzchniową i tendencją do samorzutnej aglomeracji. Istnienie aglomeracji będzie miało ogromny wpływ na zalety nanoproszków. Dlatego bardzo ważnym tematem badawczym jest poprawienie dyspersji i stabilności nanoproszków w ośrodku ciekłym.

Dyspersja cząstek to nowa, pionierska dyscyplina opracowana w ostatnich latach. Tzw. dyspersja cząstek odnosi się do projektu, w którym cząstki proszku są oddzielane i dyspergowane w ciekłym ośrodku oraz równomiernie rozprowadzane w całej fazie ciekłej, obejmujące głównie trzy etapy: zwilżanie, dezagregację i stabilizację rozproszonych cząstek. Zwilżanie oznacza proces powolnego dodawania proszku do prądu wirowego powstającego w układzie mieszającym, tak aby powietrze lub inne zanieczyszczenia zaadsorbowane na powierzchni proszku zostały zastąpione cieczą. Dezagregacja odnosi się do rozpraszania agregatów o większym rozmiarze cząstek na mniejsze cząstki metodami mechanicznymi lub supergeneracją. Stabilizacja oznacza zapewnienie równomiernego rozproszenia cząstek proszku w cieczy przez długi czas. Według różnych metod dyspersji można je podzielić na dyspersję fizyczną i dyspersję chemiczną. Dyspersja ultradźwiękowa jest jedną z metod dyspersji fizycznej.

Dyspersja ultradźwiękowametoda: ultradźwiękowa ma charakterystykę długości fali, przybliżonej propagacji linii prostej, łatwej koncentracji energii itp. Ultradźwięki mogą poprawić szybkość reakcji chemicznej, skrócić czas reakcji i poprawić selektywność reakcji; Może także stymulować reakcje chemiczne, które nie mogą wystąpić w przypadku braku ultradźwięków. Dyspersja ultradźwiękowa polega na bezpośrednim umieszczeniu zawieszonych cząstek, które mają być poddane obróbce, w polu super wzrostu i poddaniu ich działaniu fal ultradźwiękowych o odpowiedniej częstotliwości i mocy, co jest metodą bardzo intensywną dyspersją. Obecnie powszechnie uważa się, że mechanizm dyspersji ultradźwiękowej jest związany z kawitacją. Rozchodzenie się fali ultradźwiękowej odbywa się w ośrodku, przy czym w procesie propagacji fali ultradźwiękowej w ośrodku występuje naprzemienny okres dodatniego i ujemnego ciśnienia. Medium jest ściskane i rozciągane pod naprzemiennym ciśnieniem dodatnim i ujemnym. Kiedy fala ultradźwiękowa o wystarczającej amplitudzie oddziałuje na krytyczną odległość molekularną ciekłego ośrodka, aby utrzymać ją na stałym poziomie, ciekłe medium pęknie i utworzy mikropęcherzyki, które dalej rozwiną się w pęcherzyki kawitacyjne. Z jednej strony pęcherzyki te mogą ponownie rozpuścić się w ciekłym ośrodku, mogą także unosić się na wodzie i znikać; Może również zapaść się poza fazę rezonansową pola ultradźwiękowego. Praktyka wykazała, że ​​dla dyspersji zawiesiny istnieje odpowiednia częstotliwość supergeneracji, a jej wartość zależy od wielkości cząstek zawieszonych. Z tego powodu dobrze jest przerwać poród na pewien czas i kontynuować superporód, aby uniknąć przegrzania. Dobrą metodą jest również wykorzystanie powietrza lub wody do ochłodzenia podczas superporodu.